“ಬಿರ್ಸಾ ಡೇವಿಡ್” ನಿಂದ “ಧರ್ತಿ ಆಬಾ”: ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಿಷನರಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಬಿರ್ಸಾ ಮುಂಡಾ ಹೋರಾಟದ ಕಥೆ

ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ನವೆಂಬರ್ 15 ರಂದು, ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯಗಳ ಅಪಾರ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಕೊಡುಗೆಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸಲು ಭಾರತದಾದ್ಯಂತ ಜನಜಾತಿಯ ಗೌರವ್ ದಿವಸ್ ಅನ್ನು ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಚೋಟಾನಾಗಪುರದ ಪೌರಾಣಿಕ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರ ಭಗವಾನ್ ಬಿರ್ಸಾ ಮುಂಡಾ ಅವರ ಜನ್ಮ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವವೂ ಆಗಿದೆ.

ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಬಿರ್ಸಾ ಮುಂಡಾ ಅವರ ಪರಂಪರೆ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಅವರ ಪ್ರತಿರೋಧವನ್ನು ಮೀರಿ ವಿಸ್ತರಿಸಿದೆ. ಅವರ ಜೀವನವು ಚೋಟಾನಾಗಪುರ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಿಷನರಿಗಳು ನಡೆಸಿದ ಬಲವಂತದ ಮತಾಂತರಗಳ ವಿರುದ್ಧದ ಪ್ರಬಲ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಅವರ ಕಥೆಯ ಒಂದು ಅಂಶವಾಗಿದೆ, ಇದನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಡೆಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ಅವರ ಪರಂಪರೆಯ ಈ ಭಾಗವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು, ನಾವು ಅವರ ಆರಂಭಿಕ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ರಾರಂಭಿಸಬೇಕು.

ಜೀವನದ ಆರಂಭಿಕ ವರ್ಷಗಳು: ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಒಡ್ಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಮತಾಂತರ

ಬಿರ್ಸಾ ಮುಂಡಾ 1875 ರ ನವೆಂಬರ್ 15 ರಂದು ಇಂದಿನ ಜಾರ್ಖಂಡ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ವಿನಮ್ರ ಬುಡಕಟ್ಟು ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. ಬಿರ್ಸಾ ಮುಂಡಾ ಅವರ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮದೊಂದಿಗಿನ ಆರಂಭಿಕ ಸಂಪರ್ಕವು ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಣದ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಿಂದ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ಅವರು ಮಿಷನರಿ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆಯುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಮತಾಂತರಗೊಂಡರು, ಹೀಗಾಗಿ ಜರ್ಮನ್ ಮಿಷನ್ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಸಂಗ ಮಾಡಿದರು. ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ಬ್ಯಾಪ್ಟೈಜ್ ಆದರು ಮತ್ತು ಅವರ ಹೆಸರನ್ನು ಬಿರ್ಸಾ ಡೇವಿಡ್ ಎಂದು ಬದಲಾಯಿಸಲಾಯಿತು.

ಜಾಗೃತಿ: ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಮತ್ತು ಮಿಷನರಿ ಶೋಷಣೆಯ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ

ಚೈಬಾಸಾ ಮಿಷನರಿ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ (1886–1890) ತಮ್ಮ ಆರಂಭಿಕ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ, ಮಿಷನರಿಗಳು ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನರನ್ನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಪರಿವರ್ತಿಸಲು ಹೇಗೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ಬಿರ್ಸಾ ನೋಡಿದರು. ಸರ್ಕಾರಿ ಬೆಂಬಲಿತ ಶೋಷಣೆ ಮತ್ತು ಮಿಷನರಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಸ್ಥಳೀಯ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅವರು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡರು. 1880 ರ ದಶಕದ ಅಂತ್ಯದ ವೇಳೆಗೆ, ಬಿರ್ಸಾ ಮುಂಡಾ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಸ್ಥಳೀಯ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನರನ್ನು ಹೇಗೆ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಶೋಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಅರಿತುಕೊಂಡರು.

ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಹಳ್ಳಿಗೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ, ಸ್ಥಳೀಯ ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ಮತಾಂತರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಮುಂಡಾ ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು ಟೀಕಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಿಷನರಿಯನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರು. ಇದರಿಂದಾಗಿ, ಬಿರ್ಸಾ ಮುಂಡಾ ಕ್ರಮೇಣ ಮಿಷನರಿಗಳಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ಅವರ ಕಾರ್ಯಗಳಿಂದ ನಿರಾಶೆಗೊಂಡರು.

ಮಿಷನರಿಗಳು ಜನರನ್ನು ಮತಾಂತರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವಾಗ ಮುಂಡಾ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಅವಮಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಅವರು ನಂತರ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಮಿಷನರಿ ಶಾಲೆಯನ್ನು ತೊರೆದರು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, 1890 ರಲ್ಲಿ, ಅವರ ತಂದೆ ಅವರನ್ನು ಶಾಲೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದರು, ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬವು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ತಮ್ಮ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಬುಡಕಟ್ಟು ನಂಬಿಕೆಗೆ ಮರಳಿತು.

ಬಿರ್ಸಾ ಜನನ: ಮತಾಂತರದ ವಿರುದ್ಧ ದಂಗೆ

1894 ರಲ್ಲಿ, ಬಲವಂತದ ಮತಾಂತರಗಳ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ನೇರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ಬಿರ್ಸಾ ಬಿರ್ಸೈಟ್ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು. ಈ ಹೊಸ ನಂಬಿಕೆಯು ಮುಂಡಾ ಮತ್ತು ಒರಾನ್ ಸಮುದಾಯಗಳಲ್ಲಿ ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಅನುಯಾಯಿಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿತು, ಇದು ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನರನ್ನು ಮತಾಂತರಿಸುವ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಮತ್ತು ಮಿಷನರಿ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಿಗೆ ಗಮನಾರ್ಹ ಅಡಚಣೆಯಾಯಿತು.

ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಿಷನರಿಗಳು ಬಿರ್ಸಾ ಅವರ ಧಾರ್ಮಿಕ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಬೆದರಿಕೆಯಾಗಿ ನೋಡಿದರು, ಅವರನ್ನು ತಮ್ಮ ಮತಾಂತರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ “ತಡಕ” ಎಂದು ಕರೆದರು. ಅವರ ಸರಳ ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಪೂಜಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಚರ್ಚ್‌ನ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ವಿರೋಧಿಸಿತು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಚರ್ಚ್ ತನ್ನ ಅನುಯಾಯಿಗಳ ಮೇಲೆ ತೆರಿಗೆ ವಿಧಿಸಿದಾಗ ಬಿರ್ಸೈತ್ ಹಾಗೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.

1895 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಬಿರ್ಸಾ ಮುಂಡಾಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಬುಡಕಟ್ಟು ಗುಂಪುಗಳನ್ನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಧರ್ಮವನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಲು ಮತ್ತು ಅವರ ಪೂರ್ವಜರ ಸರ್ನಾ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಮರಳಲು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು, ನಾಶವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಬುಡಕಟ್ಟು ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸಿದರು. ಅವರು ಸಮುದಾಯವನ್ನು ಮಿಷನರಿ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು ಬಹಿಷ್ಕರಿಸಲು ಮತ್ತು ವಿದೇಶಿ ಮಾರ್ಗಗಳ ಹೇರಿಕೆಯನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರು. ಬಿರ್ಸಾ ಅವರ ಸಂದೇಶವು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಹರಡಿತು ಮತ್ತು ಅವರು ಬುಡಕಟ್ಟು ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸಲು ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟ ದೈವಿಕ ನಾಯಕ ಬಿರ್ಸಾ ಭಗವಾನ್ ಎಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾದರು. ಅವರ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಅವರನ್ನು ಹೊರಗಿನ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪ್ರಾಬಲ್ಯದ ವಿರುದ್ಧ ರಕ್ಷಕ ಎಂದು ನೋಡಿದರು.

ರಾಜಕೀಯ ಜಾಗೃತಿ

ಬಿರ್ಸಾ ಅವರ ಧಾರ್ಮಿಕ ಚಳುವಳಿ ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ರಾಜಕೀಯ ಚಳುವಳಿಯೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಂಡಿತು. ಅವರು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಿಷನರಿಗಳು ಇಬ್ಬರೂ ಡಿಕುಗಳು (ಹೊರಗಿನವರು) ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರು, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಿಷನರಿಗಳನ್ನು ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯಗಳು ಮತ್ತು ಅವರ ಜೀವನ ವಿಧಾನದ ಶತ್ರುಗಳೆಂದು ಗುರುತಿಸಿದರು. ಅವರ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಅವರ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಘೋಷಣೆಯಾದ “ಟೋಪಿ ಟೋಪಿ ಏಕ್ ಟೋಪಿ” ಅನ್ನು ಪುನರಾವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ಅಂದರೆ “ಟೋಪಿ ಧರಿಸಿದ ಎಲ್ಲಾ ಬಿಳಿ ಪುರುಷರು ಒಂದೇ”, ಅವರು ಮಿಷನರಿಗಳಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಸರ್ಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಾಗಲಿ.

ಅವರು ಮುಂಡಾ ರಾಜ್ ಸ್ಥಾಪನೆಯನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡರು, ಇದು ಎಲ್ಲಾ ಬಾಹ್ಯ ಶೋಷಕರಿಂದ ಮುಕ್ತವಾದ ಸ್ವ-ಆಡಳಿತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಾಗಿದೆ. ಬಿರ್ಸಾ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಲ್ಲಿ, ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯವು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಮಿಷನರಿಗಳು, ಲೇವಾದೇವಿಗಾರರು, ಭೂಮಾಲೀಕರು ಅಥವಾ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿ ಬದುಕುವುದಿಲ್ಲ.

1898-99 ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಅವರ ರಾತ್ರಿ ಸಭೆಗಳು ರಾಜಕೀಯ ಬೋಧನೆಯ ಕೇಂದ್ರಗಳಾಗಿ ವಿಕಸನಗೊಂಡವು. ಇಲ್ಲಿ, ಬಿರ್ಸಾ ತನ್ನ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ತಮ್ಮ ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಗುರುತನ್ನು ಹೇಗೆ ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡಿದರು. ಬುಡಕಟ್ಟು ಭೂಮಿಯನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಬುಡಕಟ್ಟು ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುವಲ್ಲಿ ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಆಡಳಿತದೊಂದಿಗೆ ಮಿಷನರಿಗಳು ಸಹಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನಂಬಿ, ಅವರನ್ನು ನಂಬಬೇಡಿ ಎಂದು ಅವರು ಪದೇ ಪದೇ ಎಚ್ಚರಿಸಿದರು.

ಸಶಸ್ತ್ರ ಸಂಘರ್ಷ ಮತ್ತು ಚರ್ಚ್‌ಗಳ ಮೇಲಿನ ದಾಳಿಗಳು

1898 ಮತ್ತು 1899 ರ ನಡುವೆ ನಡೆದ ರಾತ್ರಿ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ, ಬಿರ್ಸಾ ತನ್ನ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವಂತೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರು.

ಡಿಸೆಂಬರ್ 24, 1899 ರ ಕ್ರಿಸ್‌ಮಸ್ ಮುನ್ನಾದಿನದಂದು ಚಳುವಳಿ ಉತ್ತುಂಗಕ್ಕೇರಿತು. ಆ ರಾತ್ರಿ, ಬಿರ್ಸಾ ಅವರ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಚರ್ಚ್‌ಗಳು, ಮಿಷನ್ ಕಟ್ಟಡಗಳು ಮತ್ತು ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗಳನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಸಂಘಟಿತ ದಾಳಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅವರು ರಾಂಚಿ ಮತ್ತು ಸಿಂಗ್‌ಭೂಮ್ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಾದ್ಯಂತ ಹಲವಾರು ಚರ್ಚ್ ಸ್ಥಾಪನೆಗಳನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಾಣಗಳನ್ನು ಹಾರಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಸುಟ್ಟುಹಾಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ, ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಿಷನರಿಗಳು ಮತಾಂತರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ ಬುಡಕಟ್ಟು ದಂಗೆಯ ಬಲವನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿದರು.

ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಡಳಿತವು ಬಿರ್ಸಾ ಅವರನ್ನು ಅಪಾಯಕಾರಿ ಬಂಡಾಯಗಾರ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿತು. ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಿಷನ್‌ಗಳು ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಅವರ ತಕ್ಷಣದ ಬಂಧನಕ್ಕಾಗಿ ಒತ್ತಾಯಿಸಿ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಮತಾಂತರ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಿಗೆ ಪ್ರಮುಖ “ತಡಕ” ವಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ವಾದಿಸಿದರು. ಅವರ ಚಳುವಳಿಯ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಭಾವವು ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮತ್ತು ಮಿಷನರಿ ಗುಂಪುಗಳೆರಡನ್ನೂ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಎಚ್ಚರಿಸಿತು, ಅವರು ಈಗ ಅವರನ್ನು ತಮ್ಮ ಅಧಿಕಾರ ಮತ್ತು ಉದ್ದೇಶಗಳಿಗೆ ಗಂಭೀರ ಬೆದರಿಕೆ ಎಂದು ನೋಡಿದರು.

ಪರಿಣಾಮಗಳು

ಬಿರ್ಸಾ ಮುಂಡಾ ಅವರನ್ನು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಸೆರೆಹಿಡಿಯಲಾಯಿತು, ಮತ್ತು ಜೂನ್ 9, 1900 ರಂದು, ಅವರು ಕೇವಲ 25 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ರಾಂಚಿ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು. ಆದರೆ ಅವರು ಹಚ್ಚಿದ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ನಂದಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಹೋರಾಟವು ಬುಡಕಟ್ಟು ಗುರುತನ್ನು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ವಿನಾಶದಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಿತು. ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಶೋಷಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಮಿಷನರಿಗಳ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಅವರು ಖಂಡಿಸಿದರು.

ಇಂದು, ಅವರನ್ನು “ಧರ್ತಿ ಆಬಾ” (ಭೂಮಿಯ ಪಿತಾಮಹ) ಎಂದು ಸ್ಮರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅವರು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರರಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ತಮ್ಮ ಜನರ ನಂಬಿಕೆ, ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಘನತೆಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಯೋಧರೂ ಆಗಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಕಥೆ ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಆಳ್ವಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ-ಧಾರ್ಮಿಕ ಪ್ರಾಬಲ್ಯ ಎರಡಕ್ಕೂ ಪ್ರತಿರೋಧದ ಭಾರತದ ಪ್ರಬಲ ಉದಾಹರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ.