ಎಸ್‌.ಗುರುಮೂರ್ತಿ ಅವರ “Constitutional India’s Conflict Resolution Efforts “ ಪುಸ್ತಕ ವಿಮರ್ಶೆ

ಎಸ್‌.ಗುರುಮೂರ್ತಿ ಅವರು ಬರೆದ “Constitutional India’s Conflict Resolution Efforts “ ಪುಸ್ತಕದ ಬಗೆಗಿನ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣ ಅವರ ವಿಮರ್ಶೆ

‘ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ಆನ್ ಹಿಂದುತ್ವ’ಕ್ಕೆ ಮುನ್ನುಡಿಯಾಗಿ ಈ ಸುದೀರ್ಘ ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ. “Constitutional India’s Conflict Resolution Efforts “ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಚಿಂತಕ ಮತ್ತು ಲೇಖಕರಾದ ಶ್ರೀ ಎಸ್. ಗುರುಮೂರ್ತಿ ಅವರು ವಿವಿಧ ಪಶ್ಚಿಮ-ಕೇಂದ್ರಿತ, ಆಂಗ್ಲೋ-ಸ್ಯಾಕ್ಸನ್ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು, ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳು ಮತ್ತು ಚಿಂತನೆಗಳ ಅವಲೋಕನವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಸಂವಿಧಾನ ರಚನೆ ಮತ್ತು ನೆಹರೂ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ 1947 ರ ನಂತರದ ಭಾರತದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ನೆಹರೂ ಸರ್ಕಾರವು ಸೌಕರ್ಯಗಳು, ಸೇರ್ಪಡೆ, ಸಮನ್ವಯತೆ, ಸಮನ್ವಯ ಮತ್ತು ಸಂಶ್ಲೇಷಣೆಯೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟ  ಜೀವನದ ಎಲ್ಲಾ ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುವ ನಾಗರಿಕತೆಯ ಭಾರತದ ಸುದೀರ್ಘ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿರಾಕರಿಸಿತು ಮತ್ತು   ಇದು  ಭಾರತೀಯ ನಾಗರೀಕತೆಯ ಆಕ್ರಮಣಶೀಲವಲ್ಲದ, ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕವಲ್ಲದ, ಸಂಘರ್ಷವಿಲ್ಲದ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಳಗೊಳ್ಳುವ ಹಿಂದುತ್ವವನ್ನು ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ, ಪರಭಕ್ಷಕ ಅಬ್ರಹಾಮಿಕ್ ಧರ್ಮಗಳೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಸಿ `ಆಧುನಿಕತೆ’ ಮತ್ತು `ಸೆಕ್ಯುಲರಿಸಂ’ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಭಾರತವನ್ನು ಹಾನಿಗೆ ಒಳಪಡಿಸಿತು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, `ಧರ್ಮ ನಿರಪೇಕ್ಷತೆ’ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ವಿದೇಶಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಸಮೀಕರಿಸಿ ಹಿಂದುತ್ವಕ್ಕೆ ಸರಿಸಮಾನವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಯಿತು.

1947 ರ ನಂತರದ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ವಿದ್ಯಾವಂತ ಗಣ್ಯರು ಸರ್ವೋತ್ಕೃಷ್ಟವಾದ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಹಿಂದೂ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಹೇರಿದ  ಹೊಸ ಪೆಡಂಭೂತ `ಜಿಯೋ-ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಸೆಕ್ಯುಲರಿಸಂ’ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಶ್ರೀ ಗುರುಮೂರ್ತಿ ತಮ್ಮ ಪುಸ್ತಕ ‘ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ಆನ್ ಹಿಂದುತ್ವ’ದಲ್ಲಿ  ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು 1947 ರ ಹಿಂದಿನ ಮಹತ್ವದ ಘಟನೆಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ‘ಸಮಾಜವಾದಿ, ಜಾತ್ಯತೀತ’ ಭಾರತದ ಈ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಇದರಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಇದು ಭಾರತದ ಮೇಲೆ `ಜಿಯೋ-ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಸೆಕ್ಯುಲರಿಸಂ’ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಪ್ರಾಬಲ್ಯಕ್ಕೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ಈ `ಜಾತ್ಯತೀತ’, ಸಂಪರ್ಕ ಕಡಿತಗೊಂಡ ರಾಜಕೀಯವು ಸಂವಿಧಾನ, ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಚೌಕಟ್ಟುಗಳ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಮುದ್ರೆಯೊತ್ತಿದ ವಿಧಾನವನ್ನು ಸಹ ಅವರು ಇಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ವಿಧಾನ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಭಾರತೀಯ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೊರಗುಳಿದಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಯುರೋ-ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಾದರಿಯನ್ನು `ಆಧುನಿಕ’ ಮತ್ತು `ಪ್ರಗತಿಶೀಲ’ ಎಂದು ಹೇಗೆ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಭಾರತವು `ಕೋಮುವಾದ’ ಮತ್ತು `ಪ್ರತಿಗಾಮಿ’ ಆಯಿತು ಎಂಬುದನ್ನು ಅವರು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ. ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ‘ಸಮಾಜವಾದ’ ಹೇಗೆ ಹೇರಲ್ಪಟ್ಟಿತು, ಇದು ಭಾರತೀಯರ ಸ್ವಾವಲಂಬಿ ಮತ್ತು ಉದ್ಯಮಶೀಲತೆಯ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಸಿದುಕೊಂಡು ಅವರನ್ನು ರಾಜ್ಯದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿತು ಎಂದು ಅವರು ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. 700-800 ವರ್ಷಗಳ  ಗುಲಾಮತನದ ನಂತರವೂ 1700 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಭಾರತವು ವಿಶ್ವ GDP ಯಲ್ಲಿ 25% ಪಾಲನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು ಎಂದು ಅವರು ನೆನಪಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅಂದಿನ ಚೀನಾಕ್ಕಿಂತ ಕೇವಲ 1% ಕಡಿಮೆ.  80 ರ ದಶಕದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಿಂದ ಭಾರತೀಯ ನಾಗರೀಕತೆಯ ನೀತಿಯು `ಜಾತ್ಯತೀತ’ ಸ್ಥಾಪನೆಗೆ ತೀವ್ರ ಪ್ರತಿರೋಧವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಮಹತ್ವದ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್‌ನ ರಾಜಿ ವಿಧಾನವನ್ನು ಅವರು ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಹಿಂದುತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಎಸ್‌ಸಿ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಮಾತನಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ದೇಶದಲ್ಲಿ `ಜಾತ್ಯತೀತತೆ’ ಮತ್ತು `ಸಮಾಜವಾದ’ ಕುರಿತು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಚರ್ಚೆಯ ನಡುವೆ ಈ ಪುಸ್ತಕವು ರಾಷ್ಟ್ರದ ಜೀವನದ ಈ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶಗಳ ಮೇಲೆ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಭಾರತದ ನಾಗರಿಕತೆಯ ನಿರಂತರತೆಯ ಕುರಿತು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ, ಈ ಚಿಂತನಶೀಲ, ವಿದ್ವತ್ಪೂರ್ಣ, ಪಾಂಡಿತ್ಯಪೂರ್ಣ ಮತ್ತು ಒಳನೋಟವುಳ್ಳ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಗುರುಮೂರ್ತಿಯವರ ವಾದಗಳು ಬಲವಾಗಿವೆ ಮತ್ತು  ನಮ್ಮನ್ನು ಓದುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ.

Source : Arise Bharat